زندگی با فراز و نشیب خودش داره می گذره، بد نیست، تا اینجا راضی بودم. خیلی خیلی وقت کم می یارم ، گه گاهی میام یه سری می زنم ولی نه می تونم بنویسم و نه می تونم وبلاگ دوستان رو بخونم.
به هر حال توی پست های قبلی حجت رو برای همه ی هموطنای عزیز تمام کردم . (از نظر شخص بنده) که البته از واقعیت هم چندان دور نیست.
نه می تونم از زندگی شخصی خودم بنویسم و نه می تونم خبرای روز رو توی وبلاگم بیارم. باری به هر جهت زندگی روزمره، گاه سخت و گاه آسون ، گهگاهی پر از غم و اندوه و هر از گاهی هم لبالب از خنده و نشاط می گذره ، در مجموع بد نیست یه زندگی مثل کشور خودمون، منتها با یه کمی یا شاید هم بیشتر از یه کمی تفاوت.
روزهای خوش و پر از نشاط رو برای همه ی هموطنان عزیز آرزومندم تا دل نوشته های بعدی
هفتم: باز آمدنی نیست، چو رفتی رفتی